Picking Up the Pieces

Ik ging naar de stomerij gisteren wat zeer ongebruikelijk is voor mij. Als moeder van twee kleine kinderen, mijn kledingkast meestal wassen en te dragen (of niet wassen en slijtage, afhankelijk van de week). Toen ik gaf de vrouw achter de toonbank mijn telefoonnummer, vroeg ze of ik was er te halen. Maar ik kon me niet herinneren de laatste keer dat ik er geweest. "Wacht," zei ze, "dat was in 2005." Toen kwam het allemaal overstromingen terug. Vier jaar geleden, heb ik naar deze zelfde stomerijen, maar op het moment, was ik zo kapot dat ik niet kon veroorloven om de brokken te lijmen.

Hoewel we dankbaar goed nu, op dat moment, mijn familie had zijn eigen persoonlijke recessie. Ik was niet alleen ontbreekt het geld op te halen twee items van de stomerij, maar ik kon mijn tank niet vullen met gas en elke maand, gooiden we de facturen in de lucht te kiezen die weinig we eigenlijk zouden betalen.

deze reis naar de stomerij deed me afvragen wat het was dat me door te breken, van daar naar hier, waar het leven is veel meer overvloedig. Ik denk dat het was echt mijn lichaam die het deed. Mijn geest op het moment dat werd geplaagd door zorgen, negatieve scenario's en angst. Maar elke ochtend, ik stond op. Ik maakte een ontbijt van wat we hadden in de keuken. Ik veranderde luiers. Alles wat we konden veroorloven om te doen was wandelen dus de meeste dagen, mijn kinderen en ik zou onze buurt te verkennen. We hadden onze favoriete plek om te zoeken naar bugs. Er waren de paarden van de buurman te aaien. De stenen gooiden we in de kreek na de regen.

Ik bedoel niet om die tijd te veel te idealiseren, want er was een enorme hoeveelheid stress neuriën op de achtergrond die zeer storend was, maar toen ik kon gewoon genieten van het moment, was er een eenvoud van het leven van mijn familie dat de primaire en had niets te maken met geld. Nu, met een veel drukker leven en meer middelen, is het nog steeds dat de kwaliteit van het zijn dat ik cultiveren als ik ben met mijn kinderen.

Hoewel ik zijn goed opgeleid om mijn gedachten veel macht te geven en credit over mijn leven, het is echt mijn bescheiden lichaam, dat pikt de stukken tijdens de momenten mijn geest heeft alle hoop opgegeven en voert mij naar voren
.